فرانسه در چنبره بحران، مکرون در سراشیبی
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۵۹۹۸۸
به گزارش ایرنا، انتخابات کمرمق ریاست جمهوری و پارلمانی فرانسه با ثبت رکورد تاریخی آرای ممتنع و از دست دادن اکثریت قاطع مجلس، نخستین نشانههای بیرغبتی شهروندان این کشور به ادامه سیاستهای مکرون و افول این چهره بود؛ آغازی برای پایان سیاستمداری که تحلیلگران بسیاری نسبت به چشمانداز تصمیمات وی اظهار نگرانی میکردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
موضوعی که در گزارشهای متعدد با ارایه مولفهها و تحلیلهای مستند و آماری، از ناتوانی مکرون در ایفای نقش میانجی در عرصه بینالملل و نارضایتی اکثر فرانسویها از عملکردش بر ریاست شورای اروپا حکایت داشت و از تناقضهای گفتاری و رفتاری وی پرده برمیداشت.
برای مثال اگر در گرماگرم انتخابات ۲۰۲۲ ریاست جمهوری این کشور، حدود ۵۰۰ تن از شخصیتهای فرهنگی فرانسه با انتشار بیانیهای خواستار رای دادن به مکرون در دور دوم انتخابات بودند، حال پس از گذشت فقط چند ماه از آن تاریخ، جمعی از روشنفکران این کشور که نام آنی اِرنو (Annie Ernault) نخستین زن فرانسوی برنده جایزه نوبل ادبیات نیز در بین آنها به چشم میخورد، خواستار تظاهرات سراسری علیه مکرون هستند؛ چرخشی معنادار که حکایت از گسترش انتقادها از رئیس جمهور جوان فرانسه دارد.
اعتراضی که امضاکنندگان این بیانیه آن را نتیجه شکست مکرون در بهبود اقتصاد فرانسه عنوان کردند و به اعتقاد تحلیلگران به خوبی نارضایتی شهروندان فرانسوی را از شرایط حاکم بر این کشور که از افزایش تورم و ثبت رکورد ۳۷ ساله در این حوزه رنج میبرد و چشمانداز رکود اقتصادی و بحران انرژی را در پیش رو دارد، ترسیم کرده است.
در این مدت رسانهای شدن ۱۲۴ هزار سند داخلی فاش شده از ابر استارتآپ آمریکایی اوبر که حاکی از ابعاد گسترده تخلفات این شرکت برای تسخیر بازار جهانی با استراتژی آشوب اجتماعی و لابی گسترده با سیاستمداران، اقتصاددانان و روزنامهنگاران کشورهای مختلف از جمله مکرون داشت، جایگاه این چهره را بیش از پیش در الیزه لرزان و سپهر سیاسی فرانسه را با پدیدهای با عنوان رسوایی رئیس جمهور، آلوده کرد.
از طرف دیگر اگر از عواقب سنگین سیاسی و اقتصادی تصمیم اخیر سران اوپک پلاس برای کاهش عرضه نفت که به مذاق سیاستمداران غربی خوش نیامد، صرف نظر کنیم، نمیتوان از یادآوری سخنان رئیس جمهور فرانسه با جو بایدن همتای آمریکایی وی در اوایل تیرماه امسال و در جریان جریان نشست سران گروه هفت (G۷) در آلمان، گذشت؛ زمانی که سخنان به ظاهر بیپرده مکرون در برابر لنز دوربین رسانههای بینالمللی در مورد سقف تولید نفت امارات متحده عربی و عربستان سعودی، بازتابها و تحلیلهای گستردهای به همراه داشت اما امروز بیاعتبار بودن آن ژستها تعبیر جدیدی مییابد.
جایی که مکرون خطاب به بایدن از مذاکره با رئیس امارات متحده عربی صحبت کرده و میگوید "با او سخن گفته و درخواست افزایش تولید [نفت] داشته و او دو چیز گفته است. اول اینکه امارات اعلام کرد که هم اینک در سقف تولید هستند و این تمام چیزی که میتوانند انجام دهند و به گفته امارات، سعودیها نیز در مدت ۶ ماه حداکثر ۱۵۰ [هزار بشکه] یا کمی بیشتر میتوانند تولیدشان را افزایش دهند و نه بیش از این".
اما در واقعیت امر، زمانی که رهبران اروپا و آمریکا برای هر قطره از نفت تولید شده در جهان نقشه چیده بودند، سران اوپک پلاس که روسیه و عربستان از اعضای اصلی آن هستند، تیر خلاص را به بحران انرژی اروپا شلیک کردند و سقف تولید خود را با هدف افزایش قیمت طلای سیاه و مدیریت این بازار در چشمانداز رکود اقتصادی غرب، ۲ میلیون بشکه در روز کاهش دادند.
موضوعی که رسانههای فرانسوی با بازتاب گسترده این تصمیم، آن را یک سیلی به غرب و همسو با سیاستهای مسکو تعبیر کرده و علاوه بر تبیین عواقب سیاسی آن بر انتخابات پیش روی آمریکا، نسبت به ناتوانی مکرون در مدیریت این حوزه تاکید کردند.
حال مکرون که هر روز با چالش جدیدی از گسترش ابعاد جنگ در اوکراین و موج جدید ابتلا به کرونا گرفته تا افزایش هزینههای گاز، کاهش تولید و عرضه نفت و طرح اتهامهای پیدرپی علیه خود اعضای کابینهاش از جمله وزیر دادگستری و دبیرکل کاخ الیزه به عنوان فرد شماره ۲ و دست رای وی، دست و پنجه نرم میکند، باید منتظر اعتراضات جدید خیابانی باشد که توسط مخالفانش سازماندهی شدهاند؛ اعتراضاتی که میتواند به قیمت پایان دوران سیاسی وی تمام شود.
برچسبها شورای اروپا اوکراین آنی ارنو قاره اروپا فرانسه روسیه انتخابات ۲۰۲۲ ریاست جمهوری فرانسه انتخابات ریاست جمهوری فرانسه ایالات متحده آمریکا امانوئل مکرونمنبع: ایرنا
کلیدواژه: شورای اروپا اوکراین آنی ارنو قاره اروپا فرانسه روسیه انتخابات ۲۰۲۲ ریاست جمهوری فرانسه انتخابات ریاست جمهوری فرانسه ایالات متحده آمریکا امانوئل مکرون شورای اروپا اوکراین آنی ارنو قاره اروپا فرانسه روسیه انتخابات ۲۰۲۲ ریاست جمهوری فرانسه انتخابات ریاست جمهوری فرانسه ایالات متحده آمریکا امانوئل مکرون ریاست جمهوری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۵۹۹۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا تمدنها با گذشت زمان شکنندهتر میشوند؟ (+عکس)
ظهور و سقوط قدرتهای بزرگ یکی از کلیشههای تاریخ است و این فرضیه که تمدنها، دولتها یا جوامع رشد کرده و سپس افول میکنند ایده رایجی است. اما آیا چنین چیزی واقعا حقیقت دارد؟
به گزارش زومیت، گروهی از پژوهشگران از زمینههای علمی مختلف بزرگترین مطالعه تا به امروز را انجام دادند تا دریابند آیا پیری جامعه را میتوان در سوابق تاریخی مشاهده کرد یا خیر. نتایج آنها که در مجلهی PNAS منتشر شده است، نشان میدهد دولتها پیر میشوند و احتمال انحطاط آنها با گذشت زمان بهتدریج بیشتر میشود.
فناپذیری دولتهاتعریف تمدن یا جامعه دشوار است و مورد اول معمولا بار معنایی ناخوشایندی همراه خود دارد. پژوهشگران درعوض تجزیهوتحلیل خود را به دولتهای پیشامدرن محدود کردند: تشکیلات متمرکزی که قوانینی را بر قلمرو و جمعیت خاصی اعمال میکنند (مثل دولت-ملتهای ایالات متحده و چین امروزی). آنها رویکردی آماری را در دو مجموعه داده پیاده کردند و مجموعه دادههای انحطاط دولتها را که شامل ۳۲۴ دولت در طول ۳۰۰۰ سال بود (از سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد تا سال ۱۸۰۰ پس از میلاد) ایجاد کردند. دادهها از پایگاههای داده متعددی جمعآوری شد.
با گذشت زمان، آسیبپذیریها موجب کاهش تابآوری جوامع پیشامدرن میشد.پژوهشگران در مطالعه خود تکنیکی به نام «آنالیز بقا» را بهکار بردند و طول عمر دولتها را تجزیهوتحلیل کردند. اگر اثر پیری وجود نداشته باشد، میتوان توزیع مستقل از سنی را انتظار داشت که در آن احتمال به پایان رسیدن عمر یک دولت در سال اول و در سال صدم یکسان است.
مطالعهای قبلی روی ۴۲ امپراطوری نیز دقیقا همین موضوع را نشان داده بود. اگرچه در مجموعه داده بزرگتر مطالعه جدید، پژوهشگران الگوی متفاوتی را شاهد بودند.
در هر دو پایگاه داده، خطر به پایان رسیدن دولتها در طول دو قرن اول افزایش مییافت و پس از آن در سطح بالایی ثابت میماند. یافتهها منعکسکننده تجزیهوتحلیل اخیر دیگری از بیش از ۱۶۸ رویداد بحران تاریخی است. میانگین مدت زمان بقای سیاستها در پایگاه داده بحران آنها تقریبا ۲۰۱ سال بود.
احتمال فروپاشی جوامع با گذشت زمان بیشتر میشودحتی وقتی سلسلهها از تجزیهوتحلیل کنار گذاشته شد، روند پیری مشاهده میشد. سلسلهها برپایه روابط خونی ساخته میشوند، معمولا عمر کوتاهی دارند و اغلب به دلیل اختلاف بر سر جانشینی یا سقوط تبار خانوادگی از بین میروند.
یافتههای جدید با مطالعات پیشین درمورد کند شدن بحرانی پشتیبانی میشود. قبل از اینکه سیستم پیچیدهای دستخوش تغییری در مقیاس بزرگ در ساختار شود، اغلب با سرعت کمتری میتواند از بحرانها بهبود پیدا کند.
اکنون شواهدی از چنین کندشدن بحرانیای برای دو گروه تاریخی مختلف داریم: اولین کشاورزان اروپای نوسنگی و جوامع پوئبلو جنوب غربی ایالات متحده. حدود ۴ هزار تا ۸ هزار سال پیش، کشاورزان دوران نوسنگی در سراسر ترکیه امروزی تا اروپا گسترش پیدا کردند.
آنها سپس بحرانهای دورهای را پشت سر گذاشتند که در آن در پی درگیریها و جنگها کاهش جمعیت و مکانهای کشاورزی و دور شدن از کشاورزی غلات رخ داد.
جوامع پوئبلو کشاورزان ذرت بودند که بزرگترین ساختمانهای غیرخاکی را در ایالات متحده و کانادا پیش از آسمانخراشهای فلزی شیکاگو در دهه ۱۸۰۰ ساختند. این جوامع چندین چرخه رشد و رکورد را پشت سر گذاشتند و با تجربه حوادث بحرانی در حدود سالهای ۷۰۰، ۸۹۰ و ۱۲۸۵ پس از میلاد به پایان رسیدند.
طی هرکدام از این رویدادها، جمعیت، ذرت و شهرسازی کاهش یافت درحالی که خشونت افزایش پیدا کرد. این چرخهها بهطور متوسط دو قرن طول میکشید و با الگوی وسیعتری که پژوهشگران پیدا کردند، مطابقت داشت. هم برای اولین کشاورزان اروپا و جوامع پوئبلو، جمعیت درست پیش از فروپاشی، آهستهتر از بحرانهایی مانند خشکسالی بهبود مییافتند.
با گذشت زمان سرعت بهبود جوامع پوئبلو از بحرانهای اجتماعی مانند خشکسالی کندتر میشد.مطالعه جدید محدودیتهایی دارد که باید درنظر گرفت. اول اینکه دولتها به شکلهای مختلفی به پایان میرسند. آنها میتوانند بهسادگی تغییری در طبقه برتر حاکم باشند یا ممکن است فروپاشی اجتماعی رخ دهد که شامل نابودی دولت، نوشتار، ساختارهای تاریخی و کاهش جمعیت باشد.
حتی در میان جوامعی که دچار فروپاشی کامل میشدند، بسیاری از جوامع باقی میماندند و رونق میگرفتند. این پایان لزوما چیز بدی نیست. بسیاری از دولتهای پیشامدرن ظالم و غارتگر بودند. برای مثال، امپراطوری روم غربی در اواخر عمر خود سهچهارم مسیر به سمت حداکثر سطح نابرابری ثروت را که از نظر تئوری ممکن است، پیموده بود.
نکتهی دیگری که باید درباره تجزیهوتحلیل جدید درنظر داشت، این است که اعداد مطالعه جدید براساس تاریخهای آغاز و پایان مورد قبول در گزارشهای تاریخی و باستانشناسی است. درمورد این تاریخها معمولا اختلافنظر وجود دارد. بهعنوان مثال، آیا امپراطوری روم شرقی در سال ۱۴۵۳ با سقوط پایتخت آن یعنی قسطنطنیه یا غارت قسطنطنیه و تقسیم قلمروهای آن توسط مبارزان صلیبی در سال ۱۲۰۴ یا از دست دادن گسترده قلمرو در طول قرن هفتم به پایان رسید؟
گرچه مطالعه جدید محدودیتهایی دارد، بزرگترین مطالعهای است که تا به امروز درباره این موضوع انجام شده است و یافتهها در دو مجموعه داده بزرگ با هم یکسان بودند.
نابرابری، تخریب محیط زیست و رقابت نخبگان در فروپاشی دولتهای گذشته نقش داشته استگام بعدی این است که بررسی شود چه عواملی موجب افزایش طول عمر جامعه میشود و چه عواملی بهتدریج بر آسیبپذیری جوامع میافزایند. دولتها ممکن است به دلایل مختلفی با گذشت زمان تابآوری خود را از دست بدهند.
افزایش نابرابری، نهادهای بهرهکش و درگیری بین صاحب منصبان میتوانند در طول زمان اصطکاک اجتماعی را افزایش دهند. تخریب محیط زیست نیز میتواند اکوسیستمهایی را که سیاستها بدانها وابسته هستند، تضعیف کند. شاید خطر بیماری و درگیری با افزایش تراکم شهرها افزایش پیدا کند یا از دست دادن تابآوری ممکن است به دلیل ترکیبی از علل مختلف باشد.
آیا دنیای مدرن ما پیر میشود؟آیا الگویهای پیری در دولتهای پیشامدرن میتواند در دنیای امروز نیز اهمیتی داشته باشد؟ پژوهشگران فکر میکنند اینطور است، اما اینکه آیا سیستم جهانی امروزه همان الگوهایی را دنبال میکند که در مطالعه شناسایی شد، مشخص نیست. بااینحال، در جهان امروز نابرابری، تخریب محیط زیست و رقابت نخبگان وجود دارد و همه این عوامل بهعنوان پیشگام فروپاشی دولتهای گذشته در تاریخ بشر مطرح شدهاند.
پیش از فروپاشی دولتها، نابرابری در جامعه افزایش مییابد.در سطح جهان، یک درصد از ثروتمندترین افراد تقریبا نیمی از ثروت جهان را در اختیار دارند، درحالیکه نیمه پایینی جمعیت حدود ۰٫۷۵ درصد ثروت را در اختیار دارند. تغییرات اقلیمی جهان امروز بیسابقه است و شدت آن بیشتر از رویدادهایی است که در گذشته موجب انقراضهای جمعی شد.
۶ مورد از ۹ سیستم کلیدی زمین که جهان به آنها متکی است، به مناطق پرخطر تبدیل شدهاند. ازسوی دیگر، درگیری بین نخبگان اقتصادی به دو قطبی شدن و ایجاد بیاعتمادی در بسیاری از کشورها دامن زده است.
برخلاف دولتهای گذشته، دنیای امروز تاحد زیادی به هم پیوسته و جهانی شده است؛ درحالیکه شکنندهشدن و به پایان رسیدن یک دولت معمولا برای جهان گستردهتر بیاهمیت است، بیثباتی ابرقدرتهایی نظیر ایالات متحده میتواند باعت اثر دومینویی در آنسوی مرزهای این کشور شود.
هم دنیاگیری کووید ۱۹ و هم بحران مالی جهانی سالهای ۲۰۰۷-۲۰۰۸ نشان دادهاند که چگونه ارتباطات نزدیک میتواند موجب تقویت شوکها در زمان بحران شود. نمونههایی از این اتفاق را در بسیاری از سیستمهای پیچیده دیگر میتوان مشاهده کرد. اکوسیستمهای صخرههای مرجانی به هم پیوستهی متراکم در خنثی کردن شوکهای کوچک عملکرد خوبی دارند، اما ضربات بزرگ را معمولا تقویت میکنند.
اکثر دولتهای امروزی بهطور قابلتوجهی با امپراطوریهای گذشته متفاوت هستند. تولید صنعتی، تواناییهای تکنولوژیکی عظیم و همچنین بوروکراسیهای حرفهای و نیروهای پلیس همگی احتمالا دولتهای با ثباتتر و مقاومتری ایجاد خواهند کرد.
بااینحال، فناوری ما همچنین تهدیدها و منابع آسیبپذیری جدیدی مانند سلاحهای هستهای و گسترش سریعتر عوامل بیماریزا را به ارمغان آورده است. ما همچنین باید مراقب استقرار دولتهای سرکش باشیم. تابآوری و ماندگاری لزوما همه جا مثبت نیست. با این وجود، امیدواریم درک تاریخ گذشته بتواند به جلوگیری از اشتباهات پیشین ازجمله منابع احتمالی پیری جامعه کمک کند.
کانال عصر ایران در تلگرام